เรียนพิเศษ..ค่านิยม..หรือจำเป็น

Posted by: สุวิทย์ คนโคราช on: เมษายน 5, 2006

• In: Main
• 2 Comments

จำ ได้เสมอมาสมัยที่เราเด็ก ชีวิตไม่มีต้องมาเรียนพิเศษ การใช้ชีวิตเป็นไปตามวัยอยู่กับธรรมชาติ ชั่วเวลา 40 ปีความเปลี่ยนแปลงในแวดวงของสังคมเกิดขึ้น ปรับเปลี่ยน และเร็วขึ้นเรื่อยๆ สมัยนั้นการเรียนการสอน เป็นระบบ ครูสอน ตามระบบระเบียบ การเอาใจใส่ในนักเรียนมีสูงมาก เด็กนักเรียนไม่ต้องเรียนเพิ่มเติมเช่นเด็กในปัจจุบัน การเรียนการสอนในสมัยนั้นก็ มุ่งเน้นส่งเสริมความรู้ตามวัย หรือตามพัฒนาการที่เด็กมี การเรียนการสอนสมัยก่อน ปลูกฝังเรื่องจริยธรรม คุณธรรมมากมาย เด็กได้รับมากบ้างน้อยบ้าง ตามแต่สภาวะแวดล้อมที่เด็กมีเอื้ออำนวยอยู่ เด็กในสมัยเรา ยังรู้สึกได้ในเรื่องของการเอื้อเฟื้อต่อกัน        แต่ ! … เด็กในสมัยนี้ไม่ใช่แล้ว การแข่งขันที่สูงขึ้นพร้อมกับการคาดหวังที่พ่อและแม่มีในตัวเด็ก สร้างค่านิยมในระบบการศึกษาในปัจจุบัน เรียนพิเศษ ที่ใครหลายคนมองเห็นเป็นค่านิยม ที่ควรจะให้มีให้เป็น สำหรับเราแล้ว มองว่า หาก เด็กไม่รับ ก็เท่ากับการเรียนพิเศษนั้น ขโมย ช่วงเวลาแห่งวัย ของเด็กๆไป เจ้านาย เกิดขึ้นมาในสังคมวันนี้ที่มีการเรียนพิเศษ เป็นค่านิยมที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้ เหล่าเด็กๆ แม้ยอมรับว่า ไม่เห็นด้วยกับการยัดเยียดให้เด็กในเรื่องนี้ แต่ ! .. ประสบการณ์ครั้งหนึ่ง ครั้งคราที่ เจ้านายเรียนอนุบาลปี 2 เทอม 2 อันเป็นปีแรกเริ่มการเรียนพิเศษช่วงเย็นของทางโรงเรียน ต่อจากเลิกเรียนปกติ อีก 1 ชั่วโมงครึ่ง ทำให้ต้องจำ ครานั้นไม่ให้เจ้านายเรียน ด้วยเห็นว่าเด็กวัยเพียง 5 ขวบควรมีวิถีชีวิตที่สมวัยของเค้า แต่ผลที่ได้รับตามมาคือ เมื่อมีการเปิดเทอม การเรียนการสอนที่ควรเป็นไปตามระบบ กลับกลายเป็นปรับไปตามที่เด็กได้เรียนพิเศษ ยังผลให้กลุ่มเด็กที่ไม่ได้ เรียน ตามไม่ทัน ครั้งขึ้น ประถมปีที่หนึ่ง ระบบการเรียนการสอนปรับเปลี่ยนไปตามนโยบายของรัฐฯ ทั้งครูทั้งนักเรียนต้องปรับตัวตามด้วย ยิ่งก่อให้เกิดปัญหาเรื่องช่องว่างระหว่างนักเรียนและครู ช่วงนั้นสอนภาษาไทยลูกเอง เทอมแรกของการเรียน โอเค พอเทอม 2 ภาษาไทยที่เราสอน เราซึ่งสอนในแบบที่เราเคยได้เรียนรู้มา กลับกลายเป็นไม่ได้แล้วสำหรับเจ้านาย ครูสำทับมาว่าไม่ได้ บวกกับเห็นความสับสนที่กำลังเกิดขึ้นในตัวเจ้านาย ทำให้ต้องหยุดสอนเค้าเพื่อ รักษาสมดุล ทางความคิดเอาไว้ สิ่งที่ตามมาคือ ภาษาไทยเจ้านายอ่อนลง การส่งให้เรียนพิเศษ(ภายในโรงเรียน)เริ่มขึ้นเพื่อหวังว่า ภาษาไทยอันเป็นพื้นฐานของความจำเป็นในการเรียน (อ่านโจทย์ตีความหมายของโจทย์) ของเจ้านายจะดีขึ้น หนึ่งปี ของประถมปีที่ 2 ที่เจ้านายต้องเรียนและเรียนเพิ่มขึ้นอีก 1 ชั่วโมงครึ่งนั้น มันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย วันนี้เป็นวันเริ่มเรียนพิเศษของเค้า โดยเรียนกับสถานที่เรียนพิเศษที่ไม่ ใช่ของทางโรงเรียน โดยเน้นเฉพาะวิชาภาษาไทย กับ คณิตศาสตร์ เท่านั้น และด้วยการพูดคุยกันระหว่างเจ้านาย กับ เรา ถึงความจำเป็นที่ได้เห็นจากผลการเรียนปีนี้        เรียนพิเศษ .. ค่านิยม .. หรือ .. ความจำเป็น .. สิ่งนี้ทำให้หวนคิดว่า เด็กถูกผลักดันให้เป็นไปตามค่านิยม ของการคาดหวังของผู้ใหญ่ หรือ เป็นเพราะความจำเป็นที่จะต้องตามให้ทันกลุ่มการเรียนที่ได้รับการผลักดัน สังคมของเด็ก ณ. ปัจจุบันนี้ มีความเคร่งเครียดสูงขึ้น เด็กเก็บตัวมาขึ้น ยิ้มน้องลง กดดันมากขึ้น (เห็นจากการสอบเปลี่ยนระดับชั้น)เราซึ่งเป็นผู้ปกครองคนหนึ่งเห็น และยอมรับอย่างหมดใจ เลยว่า สงสาร แต่ก็ต้องจำต้องให้เรียน เพื่ออุดรอยรั่วของฐานการศึกษา แต่ก็ทำอย่างระมัดระวังที่สุดด้วยกลัวว่า  ความสดใสจะหายไปจากเจ้านาย เฉกเช่นที่เด็กๆหลายคนเป็นอยู่        ด้วยรัก        J … บางเวลา